Ekzistas kelkaj manieroj valori la kvalito kaj la kvanto de la laboro de la laborantoj, kaj tio dependas de la konkreta laboro, mi parolos nur, ekzemple, pri telefonrespoda laboro.
En la komenco oni pagas la laborantoj laŭ la horoj kiuj estas en oficejo, sed la laborantoj intencas (gxi estas malfermita dum 24 horoj) labori kiam ne estas tro da telefonadoj.
Imagu ke la nova ĉefo decidas pagi la laborantojn, laŭ la kvanto da telefonaj respondoj. Estas eble, ke la laborantoj voku sian familianojn, kaj ili telefonu la oficejon, por ke la laboranto gajnu pli da monon.
La konsekvenco estus ke la ĉefo decidu pagi laŭ utilaj telefonaj respondoj (tiuj kiuj helpis la telefoninton). Denove la laborantoj intencas gajni pli da monon: Ili decidas solvi nur unu problemon po telefonado, kaj la telefoninto devas voki kelkaj fojoj por sovi kompleksa problemo. Aliflanke, kiel neniu interesigxas cxu la problemo estas facila aŭ ne, ili evitas la telefonadoj de la "malfacilaj" klientoj.
Denove la cxefo decidas ŝanĝi la maniero mezuri la kvaliton kaj kvanton de la laboro, kaj la laborantoj eblas trompi la sistemon.
La rezumo estas ke estas neble mezuri la realon, kaj ke oni cxiam povas trompi la maniero mezuri, kaj anstataŭ fari bonan laboron, oni provas labori nur pri la aferoj uzataj por la indikiloj.
Kompreneble, tiu kiu legus mi (cxu iu legas cxi tion? ;) pensus ke mi ne ŝatas la laborantoj, kaj ke mi apogas la ĉefon, sed daurigu la legadon.
Nun, imagu ke la laboranto estas la ministro de ekonomio, kaj ke la indikiloj estas komsumpreza indico, malneta produkto, procento da nelaborulo kaj aliaj), kaj ke la ĉefo estas la internaciaj agordoj inter la ministroj el diversaj landoj (la cxefo povas ankaux esti la popoplo, vi elektu). Tio estas ekzakti kio provokis la nuna ekonomia krizo, ke ili nur laboris pri la aferoj kiuj intervenas en la agordoj, kaj ke tiuj agordoj ne estas perfekta.
domingo, 13 de septiembre de 2009
Suscribirse a:
Entradas (Atom)